Składnikiem aktywnym trokserutyny są pochodne rutyny, wykazujące działanie osłaniające wobec ścian naczyń włosowatych. Zmniejszają przepuszczalność małych naczyń (co przyczynia się do zmniejszenia obrzęków), powodują jednocześnie zwiększenie ich napięcia i elastyczności. W dużych dawkach zwiększają plastyczność błony erytrocytów i przeciwdziałają agregacji trombocytów, poprawiając w ten sposób warunki przepływu krwi w małych naczyniach. Niektóre preparaty wywierają działanie przeciwzapalne i przeciwbólowe. Trokserutyna po podaniu p.o. wchłania się szybko i ze względu na udział w krążeniu wątrobowo-jelitowym jest wydalana po dłuższym czasie, głównie z kałem.
Zaburzenia krążenia żylnego, żylaki kończyn dolnych, przewlekła niewydolność żylna, owrzodzenia troficzne podudzi. Zapalenie żył i jego powikłania, m.in. zespół pozakrzepowy. W monoterapii lub w leczeniu wspomagającym żylaków odbytu, zaburzeń krążenia limfatycznego. Trokserutyna łagodzi towarzyszące powyższym jednostkom chorobowym objawy bólowe, parestezje, świąd, obrzęki i skurcze mięśniowe. Obrzęki i krwiaki pourazowe, w tym dotyczące naczyń gałki ocznej. Zapobiegawczo w skłonności do nadmiernych wybroczyn i krwawień. Na podstawie: https://bazalekow.mp.pl.