Mini Encyklopedia Biznesu (Zarządzanie, Marketing)

Wskaźnik dziennej płynności dyspozycyjnej - Wskaźnik ten określa liczbę dni, w ciągu których firma może działać wydatkując tylko najbardziej płynne aktywa. Ustala się go jako relację płynnych aktywów obejmujących
należności, papiery do obrotu oraz gotówkę do dziennych kosztów pieniężnych.

Acid-test ratio - Wskaźnik natychmiastowej wymagalności - Inaczej nazywany wskaźnikiem płynności gotówkowej lub testem kwasowym mówi jaką część zobowiązań firma może spłacić posiadaną gotówką. Spadek wartości pieniężnej może sugerować racjonalizację gospodarki środkami pieniężnymi.

Płynność finansowa - Zdolność do terminowego regulowania krótkoterminowych zobowiązań, jeden z elementów oceny finansowej przedsiębiorstwa. Zarządzanie płynnością ma na celu utrzymywanie odpowiedniej ilości środków pieniężnych i linii kredytowych, gdyż opóźnienia w wywiązywaniu się ze zobowiązań powodują nieufność kontrahentów i kredytujących instytucji finansowych co może doprowadzić w skrajnych przypadkach do bankructwa, zaś zbyt wysoki poziom powoduje zamrożenie części kapitału obrotowego, a tym samym zmniejszenie rentowności przedsiębiorstwa. Płynność finansowa opisywana jest za pomocą: wskaźników płynności finansowej.

Wskaźnik ten pokazuje stopień pokrycia zobowiązań krótkoterminowych aktywami o dużym stopniu płynności, tzn. mierzy natychmiastową zdolność firmy do spłaty długów. Wskaźnik ten jest obliczany jako stosunek wartości aktywów bieżących pomniejszonych o zapasy oraz rozliczenia międzyokresowe czynne do wartości pasywów bieżących.

Pokazuje on zdolności jednostki do regulowania bieżących zobowiązań posiadanymi środkami obrotowymi. Jest to iloraz wartości aktywów i pasywów obrotowych. Często w literaturze, szczególnie starszej, jego wartość idealna jest wskazywana jako przedział <1,2 - 2,0> tzn. jest optymalnie, gdy majątek obrotowy jest 1,2 do 2 razy większy niż zobowiązania krótkoterminowe.

Dla sprawnego funkcjonowania przedsiębiorstwa konieczne jest utrzymanie płynności finansowej. Za pomocą wskaźników płynności finansowej oceniana jest zdolność firmy do uregulowania zobowiązań w wymaganych terminach. Analiza dynamiki ich zmian umożliwia przewidywanie trudności płatniczych przedsiębiorstwa i szybkie podjęcie działań zmierzających do przywrócenia płynności finansowej. Na podstawie ich wzrostu lub spadku możemy ocenić tendencję utrzymująca się w przedsiębiorstwie.

Model G. Weinricha został opracowany w 1978 roku na podstawie badań 44 przedsiębiorstw wypłacalnych, którym zostały przeciwstawione 44 przedsiębiorstwa niewypłacalne Były to przedsiębiorstwa jednorodne pod względem wielkości czyli małe i średnie oraz położenia geograficznego, ponieważ wszystkie przedsiębiorstwa działały na rynku niemieckim, były też jednorodne pod względem branży.

E. I. Altman to prekursor badań w dziedzinie wielowymiarowej analizy dyskryminacyjnej do prognozowania upadłości przedsiębiorstw. W 1968 roku do zbudowania systemu (tzw. Z-score model) E. I. Altman wykorzystał dane finansowe 66 przedsiębiorstw amerykańskich, z których 33 upadły. a pozostałe 33 funkcjonowały na rynku. Analizowane przedsiębiorstwa zostały wybrane przy uwzględnieniu kryterium branży (przedsiębiorstwa produkcyjne) i wartości sumy bilansowej.

System G. L. V. Springatea oparty został, podobnie jak model  G. Weinricha oraz E.I. Altmana, na analizie dyskryminacyjnej, z tą różnicą, że badania przeprowadzone były w Kanadzie. Autor z 19 początkowo wybranych wskaźników wyselekcjonował ostatecznie 4, które jego zdaniem najlepiej oceniały zagrożenie upadłością. 

P. Weibel w swoich badaniach stosował, analizę profilowaną oraz jednowymiarowy dychotomiczny test klasyfikacyjny. W 1973 roku P. Weibel opublikował wyniki analizy 36 przedsiębiorstw niewypłacalnych i 36 przedsiębiorstw wypłacalnych będących klientami jednego z dużych szwajcarskich banków w okresie od 1 stycznia 1960 roku do 31 sierpnia 1971 roku.

Marketing

squeeze page

Ona24.eu - All rights reserved.