Budowanie systemów wczesnego ostrzegania przed upadłością przedsiębiorstw jest nauką stosunkowo młodą i niedocenianą. Systemy wczesnego ostrzegania są najczęściej bagatelizowane przez zarząd a opinie analityków ignorowane. Stosowanie systemów wczesnego ostrzegania wymaga dużego doświadczenia i intuicji, ponieważ zastosowanie niewłaściwego modelu może dać wynik zupełnie niezgodny z rzeczywistością.
Jednowymiarowe systemy wczesnego ostrzegania o możliwości upadłości
Jednowymiarowe systemy wczesnego ostrzegania należą do stosunkowo prostych narządzi diagnostycznych badania kondycji finansowej przedsiębiorstwa. Mogą być stosowane wyłącznie w grupie przedsiębiorstw dla, której zostały opracowane. Zastosowanie modelu opracowanego dla określonej branży i sumy bilansowej a nawet miejsca jego działania w przedsiębiorstwie odbiegającym specyfikom daje często wyniki odbiegające od właściwych.
System wczesnego ostrzegania P.J. Fitz Patricka
System wczesnego ostrzegania o możliwej upadłości C.L. Merwina
System wczesnego ostrzegania W.H. Beavera
System wczesnego ostrzegania P. Weibela
Wielowymiarowe systemy wczesnego ostrzegania
Wielowymiarowe systemy wczesnego ostrzegania należą do bardziej rozbudowanych. Ich proces opracowywania jest stosunkowo złożony, a ich powstanie możemy zawdzięczać budowie sieci neuronowych. Ich wadą jest stosunkowo wąski zakres badanych przedsiębiorstw, zaletą zaś podany wynik nie podlegający interpretacji. Sama ocena nie wymaga od analityka wiedzy, ponieważ wartość przedziałów dopuszczalnych wartości jest podana przez autora modelu. Jedyną trudność może stanowić dla badającego wybór odpowiedniego modelu.
System wczesnego ostrzegania E.I. Altmana
System wczesnego ostrzegania G. Weinricha
System wczesnego ostrzegania G.L.V. Springatea
System wczesnego ostrzegania J. Fulmera
System wczesnego ostrzegania J. Legaulta
System wczesnego ostrzegania J. Beatgea
System wczesnego ostrzegania E.I. Altmana i M. Lavalleea
System wczesnego ostrzegania J. Ko
System wczesnego ostrzegania H. Koha i L. Killougha
Systemy wczesnego ostrzegania o możliwej upadłości dla gospodarki polskiej.
Wzorem modeli zachodnich polscy naukowcy opracowali modele przeznaczone dla przedsiębiorstw działających w polskich warunkach rynkowych. Doświadczenie pokazuje, że analiza polskich przedsiębiorstw zachodnimi modelami daje wyniki odbiegające od właściwych. Polskie przedsiębiorstwo badane modelami, np. Altmana z całą pewnością będzie przedsiębiorstwem upadającym, choć w rzeczywistości będzie w zupełnie dobrej kondycji. W warunki polskie charakteryzują się możliwością funkcjonowania przedsiębiorstw z bardzo niskim wskaźnikiem płynności finansowej.
System wczesnego ostrzegania J. Gajdki i D. Stoda
System wczesnego ostrzegania Hamrola
System wczesnego ostrzegania E. Mączyńskiej
Systemy wczesnego ostrzegania D. Hadasik
System wczesnego ostrzegania A. Hołdy
Przykładowe systemy wczesnego ostrzegania o możliwej upadłości, w których funkcja dyskryminacyjna szacowana jest odrębnie dla każdego roku.
System wczesnego ostrzegania K. Beermanna
System wczesnego ostrzegania R. ven Frederikslusta
System wczesnego ostrzegania G. Gebhardta
