W 1932 roku P. J. Fitz Patrick, jako pierwszy, porównał wielkości wskaźników finansowych dla przedsiębiorstw amerykańskich funkcjonujących i upadłych. Wielkości tych wskaźników zostały obliczone za okres trzech lat dla dziewiętnastu przedsiębiorstw w dobrej kondycji i dziewiętnastu przedsiębiorstw bankrutujących, czyli razem trzydziestu ośmiu jednostek.

Wybrane przedsiębiorstwa prowadziły działalność w jednej branży i były o podobnym poziomie sumy bilansowej oraz poziomie obrotów. Zbliżone było również położenie geograficzne. Autor nie podał listy analizowanych wskaźników, tylko w swoich wnioskach wskazywał, wskaźniki najbardziej jego zdaniem diagnostyczne jeśli chodzi o określenie zagrożenia upadłością. W swoich wnioskach wymienił:

  1. wskaźnik X1 = wynik finansowy netto / kapitał/fundusz własny,
  2. wskaźnik X2 = kapitał/fundusz własny / kapitał obcy.


Znaczenie omawianego systemu jest stosunkowo duże, ponieważ autor zaproponował procedurę „porównywania parami" przedsiębiorstw wypłacalnych i niewypłacalnych.


Przeczytaj także:

Ona24.eu - All rights reserved.