Model G. Weinricha został opracowany w 1978 roku na podstawie badań 44 przedsiębiorstw wypłacalnych, którym zostały przeciwstawione 44 przedsiębiorstwa niewypłacalne Były to przedsiębiorstwa jednorodne pod względem wielkości czyli małe i średnie oraz położenia geograficznego, ponieważ wszystkie przedsiębiorstwa działały na rynku niemieckim, były też jednorodne pod względem branży.
Czytaj więcej: System wczesnego ostrzegania o możliwej upadłości G. Weinricha
E. I. Altman to prekursor badań w dziedzinie wielowymiarowej analizy dyskryminacyjnej do prognozowania upadłości przedsiębiorstw. W 1968 roku do zbudowania systemu (tzw. Z-score model) E. I. Altman wykorzystał dane finansowe 66 przedsiębiorstw amerykańskich, z których 33 upadły. a pozostałe 33 funkcjonowały na rynku. Analizowane przedsiębiorstwa zostały wybrane przy uwzględnieniu kryterium branży (przedsiębiorstwa produkcyjne) i wartości sumy bilansowej.
Czytaj więcej: System wczesnego ostrzegania o możliwej upadłości E.I. Altmana
Czytaj więcej: System wczesnego ostrzegania G. L. V. Springatea
Czytaj więcej: System wczesnego ostrzegania P. J. Fitz Patricka
Merwin przeanalizował w swojej pracy 938 przedsiębiorstw amerykańskich, z czego 538 przedsiębiorstw "bankrutów" i 401 "niebankrutów". Jako grupę przedsiębiorstw zwanych "bankrutami " zaklasyfikował przedsiębiorstwa wykreślone z rejestru handlowego w latach 1926-1936. C.L Merwin opublikował wyniki badań w 1942 roku.
Czytaj więcej: System wczesnego ostrzegania o możliwej upadłości C. L. Merwina
Metodologia Beermanna będąca wieloczynnikową analizą dyskryminacyjną prognozowania upadłości przedsiębiorstw jest pionierską metodą w swojej klasie. Funkcja dyskryminacyjna szacowana jest odrębnie dla każdego roku poprzedzającego bankructwo przedsiębiorstwa. Rozwój metody Beermanna przypada na lata 1960-1970.
K. Beermann poddał analizie po 21 przedsiębiorstw wypłacalnych i niewypłacalnych - łącznie 42 przedsiębiorstwa prowadzące działalność w Niemczech bazując na 10 wskaźnikach. Podał też do każdego z nich parametry krytyczne w 4 kolejnych latach analizy. Metodologia ta charakteryzuje się dokładniejszym, niż metoda Altmana, doborem wskaźników z przypisanymi im wagami w kolejnych latach w tym sensie jest dokładniejsza przez uwzględnienie zmienności parametrów statystycznych w czasie. Ich wartości otrzymane w wyniku oszacowania funkcji przedstawia tabela.
Czytaj więcej: System wczesnego ostrzegania o możliwej upadłości K. Beermanna