Publius Ovidius Naso - Owidiusz

{mosimage}Publius Ovidius Naso (ur. 20 marca 43 p.n.e. w Sulmo; zm. ok. 17 n.e. w Tomis (współczesna Konstanca) - starożytny poeta rzymski, jeden z najbardziej znanych poetów epoki augustowskiej. Studiował retorykę, ale zrezygnował z kariery urzędnika, by poświęcić się poezji, w której to dziedzinie szybko zdobył sławę utalentowanego twórcy. Znajomy Horacego, przyjaciel Propercjusza. Edyktem cesarza Oktawiana Augusta Owidiusz został ukarany wygnaniem z Rzymu w 8 r.n.e. z niejasnych do dziś powodów, przypuszczalnie za Sztukę kochania lub inny, zaginiony dziś utwór albo za przewinienia związane z niepoprawną wnuczką Augusta - Julią, sam poeta w jednej ze swych elegii (Tristia II 207) mówi tylko o carmen et error - "pieśni i błędzie". Wydarzenie to zrujnowało mu życie i przerwało pracę nad nowymi poematami, m.in. utworem pt. Fasti.

Działalność poetycką podjął na wygnaniu, mając nadzieję, że zostanie z niego w miarę szybko odwołany. Jednak nawet po śmierci Augusta decyzja o wygnaniu Owidiusza została utrzymana przez cesarza Tyberiusza. Zmarł w Tomis, na terenie Mezji. Był poetą smutku, mitów i miłości.