Zadaniem trenera jest pomoc podopiecznemu w określeniu wizji przyszłości, zmiany sposobu myślenia i osiągnięciu zamierzonych sukcesów. Wybitnych trenerów wyróżnia ich zachowanie, sposób myślenia i stosunek do ludzi. To osobowe, charyzmatyczne, odważne, dążące do wprowadzenia istotnych zmian do życia swoich podopiecznych. Skupiają się nie na teoretycznych podstawach, lecz starają się trwale umocnić pewne modele zachowań u swoich podopiecznych. Wspierają w dążeniu do doskonałości. Są szczerzy i uczciwi, posiadają życiową mądrość, której nie sposób oprzeć jedynie na wiedzy książkowej. Kontakt z nimi inspiruje do podejmowania odważnych decyzji, daje siłę i odwagę, by wprowadzać w życie określone cele. Co zrobić, by stać się taką osobą?
Ważna jest osobowość, nie tylko technika
Aby zostać mistrzem w swojej kategorii, nie wystarcza opanowanie techniki, lecz trzeba udoskonalić koncentrację i osiągnąć spokój wewnętrzny. W związku z tym coach swojemu podopiecznemu przekazuje nie tylko wiedzę, ale również swój sposób bycia - dlatego tak istotne jest doskonalenie swojego wnętrza. Ci, którzy umieją przejąć techniki doskonalenia duchowego swojego nauczyciela, sami
z czasem stają się częścią następnego pokolenia mistrzów i trenerów.
Mistrzostwo w określonej dziedzinie zaczyna się od przyjęcia pewnych zobowiązań, nauczenia się pokory. Proces ten należy zacząć od zadania sobie pytania: „Jaki jestem?” a nie „Co robię?”. O tym, jacy jesteśmy, jak się zachowujemy, decyduje nasza osobowość. Wpływ na jej ukształtowanie w dużym stopniu miało środowisko, w którym się wychowaliśmy, jednak z pewnym wiekiem sami nabieramy możliwości regulowania pewnych naszych zachowań, myśli czy emocji.
„Uzyskiwanie niezwykłych wyników jest możliwe, gdy jesteś niezwykłą osobą” - pisze w swojej książce Robert Hargrove. Istnienie jest źródłem myślenia i działania. Działanie jest natomiast tylko treścią, która z niego wypływa. Ludzie łatwo zauważą różnice między nazywaniem siebie trenerem, a zachowywaniem się w taki sposób. Od tego zależy nasz sukces - to, jak będziemy postrzegani, czy zdobędziemy zaufanie i dzięki temu będziemy mogli pomóc innym. Bardzo ważne jest zrozumienie tego, że od nas zależy to, jacy jesteśmy. Możemy o tym decydować, możemy dowolnie kształtować swoją osobowość. To oczywiście wymaga dużej pracy, jednak efekt zdaje się być wart włożonego wysiłku. Uda nam się tylko wtedy, kiedy na początku naszych zmagań będziemy postrzegać siebie jako osobę o dużych możliwościach i zdolną do zmian, a nie jako zbiór już nie zdolnych do ukształtowania zachowań.
Nowe podejście, zakładające, że naszą tożsamość tworzymy ze zbioru deklaracji dotyczących przyszłości, nazywamy paradygmatem językowym. Podejście to, zbadane przez Fernanda Floresa, pozwala zadeklarować nowe możliwości, poprzez wykorzystanie słów np.: „Chcę zostać liderem i będę działać tak, by to osiągnąć” bądź „Chcę pozbyć się...”. W związku z tym, dzięki rozmowie i wypowiadaniu określonych haseł, zbliżamy się do osiągnięcia wymarzonych celów. Chcąc zostać dobrym trenerem, należy koncentrować się na pomaganiu innym nawet w chwilach, gdy sami nie czujemy się najlepiej.
Na samym początku naszych zmagań, warto złożyć trzy deklaracje, które zaczynają istnieć tylko dlatego, że zostały wypowiedziane. Można oświadczyć sobie, że od tej chwili możliwe jest wszystko to, co sam uznaję za możliwe, itd.
Siedem transformacji
Aby stać się trenerem - mistrzem konieczne jest wyznaczanie sobie nowych możliwości i dążenie do ich urzeczywistniania. Pomóc w tym może siedem transformacji sporządzonych przez autora książki „Mistrzowski coaching”,
R. Hargrove’a:
- Dążenie do wprowadzenia zmian
- Całkowite oddanie się podopiecznemu
- Kierowanie się szczerością i uczciwością
- Poświęcanie się realizacji idei podopiecznego
- Zdecydowanie się na przemianę
- Bycie aktywnym
- Zostanie „cheerleaderem”.
Trener ma inspirować. Jednym ze sposobów pomocy w radzeniu sobie z trudnymi sytuacjami jest ukazywanie nowych możliwości podopiecznym. Nowatorskie poglądy również pomagają w opracowaniu rozwiązania. Słysząc zniechęcenie innych, trener zapewnia o możliwości przemiany i nie zraża się, lecz dopinguje siebie i innych. Chce ze swojego podopiecznego uczynić osobę wyjątkową, przyjmuje wizję przyszłości swojego podopiecznego i szuka sposobów do zainspirowania go. Cechą dobrego coacha jest także dobra znajomość natury ludzkiej, co pomaga
w okazywaniu uznania i wsparcia, które pomaga w podejmowaniu działań. Wie, że uznanie prowadzi do powtarzania określonego zachowania, a jego brak wyzwala negatywne odruchy.
Monika Mańka
